Discipline en ontspanning in de Bonskazerne
De Generaal de Bonskazerne in Grave was jarenlang een belangrijke militaire plek, waar dienstplichtigen en beroepsmilitairen werden opgeleid en ingezet. Tussen de oefeningen door klonken er ook andere geluiden: de tonen van Los Bonsos, de huisband van de kazerne. Deze band, bestaande uit dienstplichtigen en beroepsmilitairen, vond een uitlaatklep in muziek en bracht zelfs een plaat uit. In een studio waar overigens later Lee Towers ook zijn muziek zou opnemen, legden zij hun nummers vast. Wil Bosgoed en Wim Verlinden, beiden destijds lid van de band, brachten een paar maanden geleden een bezoek aan de kazerne en keken met BOEi terug op hun tijd op de Bonskazerne.
Toen Wil Bosgoed en Wim Verlinden in Grave aankwamen, was hier de 12e afdeling Veldartillerie gestationeerd. Deze eenheid werd in 1967 op de kazerne ondergebracht en zou hier tot 1978 blijven. Gedurende deze periode werd het complex grondig gerenoveerd en uitgebreid met een nieuw onderhoudsgebouw. Wil Bosgoed kwam na zijn opleiding in Roosendaal op de Bonskazerne terecht als N00X0, verantwoordelijk voor de instrumenten van de artillerie. Hij werkte in het stafgebouw. “Het was een fijne kazerne en ik heb daar een goede tijd gehad,” vertelt hij. “Daarom heb ik me hierna nog aangemeld om vrijwilliger te werken. Dat heb ik nog zes jaar gedaan.”
Wim Verlinden diende in 1974 en 1975 zestien maanden op de Bons. Zijn keuring wees uit dat hij geschikt was voor de artillerie, waardoor hij ook bij de 12e afdeling Veldartillerie werd ingedeeld. Hij was onderdeel van de Charly-batterij in gebouw EII, waar hij als kanonnier 1ste klas de loop van het geschut in de juiste richting bracht. “Eerst sliepen we met zijn allen op één kamer. Behalve de commandant en de chauffeur.” Later verhuisde hij naar het net opgeknapte EII gebouw. “Andere jongens moesten naar andere kamers en sommigen vertrokken zelfs uit dienst. We bleven met een kleine kamerbezetting over en konden die ook naar eigen wens inrichten met posters. Met bedden kris kras door de kamer, met een TV en draaitafel. Onze kamer was zo voorbeeldig dat we het betitelden als de mooiste kamer van de Nato. De kamer werd zelfs gebruikt als showkamer tijdens rondleidingen voor de officiersvrouwen.”
Het leven op de Bonskazerne kende een vast ritme. “’s Ochtends vroeg eerst eten in de eetzaal, dan om acht uur op appel en sporten,” herinnert Wil zich en Wim vult aan: “De eerste maanden bestonden uit opleidingstrajecten: marcheren, schietoefeningen en oefenen op Langeboom, Oldebroek en zelfs de Lüneburger Heide in Duitsland. Maar ook wachtlopen op de kazerne. Ik herinner mij dat we regelmatig rondjes moesten lopen over het terrein tot achteraan langs het hek, achterlangs de gebouwtjes.”
Toch was er naast de militaire discipline ruimte voor ontspanning. Sommigen studeerden, anderen luisterden muziek of keken TV. En wie even weg wilde, kon naar kroeg ‘Jokes’ tegenover de kazerne of uit eten bij de Chinees in Nijmegen. Voor Wim betekende dat zelfs voor de eerste keer in zijn leven uit eten. “Dat was wat anders dan de soldatenkost. Wat overigens niet eens zo slecht was daar. Op oefening kreeg je de ‘blauwe’ hap, een Indische maaltijd bereid door de veldkeuken. Heerlijk.”
Maar voor Bosgoed en Verlinden was er vooral één manier om te ontspannen: muziek maken. Op de Bonskazerne werd Los Bonsos opgericht, een band van dienstplichtigen en beroepsmilitairen die samen muziek maakten. “We hadden in zes jaar tijd veel muziekliefhebbers in de band.” vertelt Wil. Adjudant Dick Lorentz, hoofd van de Welzijnszorg, was de initiator van de band en speelde zelf ook mee. Wim speelde op de dwarsfluit. Voor hem was de band een uitkomst: “Veel repeteren betekende vrijstelling van andere diensten. In totaal speelden we 25 optredens, inclusief een plaatopname.” De mannen vertellen dat zij zelfs met Los Bonsos hebben opgetreden te hebben in een tv-programma van Dick Pasgier.
Tijdens hun bezoek op de Generaal de Bonskazerne in Grave afgelopen zomer, valt het beiden mannen op hoe in goede staat de gebouwen nog verkeren. Wim: “De architectuur en de staat van de gebouwen vallen mij nu pas op. Zelf had ik nooit gedacht de kazerne nog eens terug te zien.”
Nog meer horen? Luister dan hieronder naar “Los Bonsos Walk” van Los Bonsos.
https://www.youtube.com/watch?v=T-_IuA7saDA&t=5s
